Αρχή / Βιβλιογραφική Ενημέρωση / Η επίδραση της προσθήκης αντιυπεργλυκαιμικών φαρμάκων σε αγωγή με μετφορμίνη και σουλφονυλουρία επί του γλυκαιμικού ελέγχου και της αύξησης του σωματικού βάρους σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2

Η επίδραση της προσθήκης αντιυπεργλυκαιμικών φαρμάκων σε αγωγή με μετφορμίνη και σουλφονυλουρία επί του γλυκαιμικού ελέγχου και της αύξησης του σωματικού βάρους σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2

Effect of Antihyperglycemic Agents Added to Metformin and a Sulfonylurea on Glycemic Control and Weight Gain in Type 2 Diabetes: A Network Meta-analysis.

Jorge L. Gross, Caroline K. Kramer, Cristiane B. Leita˜o, Neil Hawkins, Luciana V. Viana, Beatriz D. Schaan, Lana C. Pinto, Ticiana C. Rodrigues, and Mirela J. Azevedo,  for the Diabetes and Endocrinology Meta-analysis Group (DEMA).

Ann Intern Med 2011;154:672-679.

Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου

Λίγες μελέτες έχουν εξετάσει την επίδραση της προσθήκης ενός
τρίτου αντιυπεργλυκαιμικού φαρμάκου όταν δεν επιτυγχάνεται γλυκαιμικός έλεγχος με τη χρήση μετφορμίνης και σουλφονυλουρίας. Σκοπός της μελέτης ήταν να συγκριθεί η αποτελεσματικότητα της προσθήκης ενός
τρίτου αντιυπεργλυκαιμικού φαρμάκου σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που δεν ελέγχεται επιτυχώς με μετφορμίνη και μια σουλφονυλουρία. Πρόκειται για μετα-ανάλυση μελετών που έχουν δημοσιευτεί στις βάσεις δεδομένων MEDLINE, EMBASE, Cochrane Library, LILACS, και ClinicalTrials.gov. Επιλέχτηκαν τυχαιοποιημένες μελέτες με διάρκεια τουλάχιστον 24 εβδομάδων. Οι ασθενείς έπρεπε να είναι ηλικίας 18 ετών και άνω με τύπου 2 διαβήτη και επίπεδο HbA1c μεγαλύτερο από 7,0%. Τα πρωτογενή καταληκτικά σημεία ήταν αλλαγή στο επίπεδο της HbA1c, μεταβολή του βάρους, και η συχνότητα της σοβαρής υπογλυκαιμίας. Στη μετα-ανάλυση συμπεριελήφθησαν 18 μελέτες, που διήρκησαν κατά μέσο όρο 31,3 (24 έως 52) εβδομάδες και αφορούσαν 4535 συμμετέχοντες.Σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, οι διάφορες κατηγορίες φαρμάκων δεν διέφεραν ως προς την αποτελεσματικότητα στη μείωση της HbA1c (μείωση κυμαινόμενη από 0.70% για τη ακαρβόζη έως 1.08% για την ινσουλίνη. Παρατηρήθηκε αύξηση του βάρους σχετιζόμενη με τη χρήση ινσουλίνης (2,84 kg) και γλιταζονών (4.25 kg) και μείωση του βάρους σχετιζόμενη με τη χρήση GLP-1 αγωνιστών (-1.63 kg). Η χρήση ινσουλίνης προκάλεσε τουλάχιστον διπλάσια επεισόδια σοβαρής υπογλυκαιμίας σε σχέση με τα άλλα αντιυπεργλυκαιμικά φάρμακα.
Συμπέρασμα: Δεν υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ των κατηγοριών αντιυπεργλυκαιμικών φαρμάκων ως προς το όφελος που προκύπτει από την προσθήκη ενός τρίτου παράγοντα για τη θεραπεία ασθενών με
διαβήτη τύπου 2 οι οποίοι λαμβάνουν ήδη μετφορμίνη και σουλφονυλουρία. Η πιο κατάλληλη επιλογή εξαρτάται από τα κλινικά χαρακτηριστικά κάθε ασθενούς.


Περιορισμοί της μελέτης: Οι περισσότερες από τις μελέτες ήταν βραχυπρόθεσμες, και η ποιότητα των μελετών ήταν ποικίλη, γεγονός που καθιστά τα ευρήματα και συμπεράσματα επισφαλή.

Top