Αρχή / Βιβλιογραφική Ενημέρωση / 10-ετής παρακολούθηση του εντατικοποιημένου γλυκαιμικού ελέγχου σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη Τ2 (ΣΔ Τ2).

10-ετής παρακολούθηση του εντατικοποιημένου γλυκαιμικού ελέγχου σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη Τ2 (ΣΔ Τ2).

Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου

Η μελέτη UKPDS (United Kingdom Prospective Diabetes Study) έδειξε ότι η εντατικοποιημένη ρύθμιση του ΣΔ Τ2 συνεπάγεται μικρότερο κίνδυνο μικρο-αγγειοπαθητικών επιπλοκών σε σύγκριση με τη συμβατική (διαιτητική εκείνη την εποχή) ρύθμιση. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να καθοριστεί αν: 1) παρέμενε η ευνοϊκή επίδραση επί των μικρο-αγγειοπαθητικών συμβαμάτων και 2) η αρχικά εφαρμοσθείσα εντατικοποιημένη θεραπεία έχει επίδραση επί των μακρο-αγγειοπαθητικών συμβαμάτων 10 χρόνια μετά το τέλος της αρχικής μελέτης. Μέθοδοι: Στην αρχική μελέτη, από 5102 ασθενείς με νεοδιαγνωσθέντα ΣΔΤ2, 4209 τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε συμβατική θεραπεία (δίαιτα) ή εντατικοποιημένη θεραπεία (σουλφονυλουρία ή ινσουλίνη οι μη παχύσαρκοι και μετφορμίνη οι παχύσαρκοι). Στον μετά το τέλος της αρχικής μελέτης έλεγχο, 3277 ασθενείς παρακολουθήθηκαν επί 5-ετία με ετήσιες επισκέψεις στα κέντρα που συμμετείχαν στη UKPDS, χωρίς να γίνει προσπάθεια να διατηρηθούν οι αγωγές στις οποίες είχαν προηγουμένως τυχαιοποιηθεί. Μετά το πέρας της 5-ετίας, και μέχρι τη συμπλήρωση της 10-ετίας η κατάσταση της υγείας των ασθενών εκτιμάτο με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίων. Εκτιμήθηκαν 7 συμβάματα, με βάση την αρχική τυχαιοποίηση των ασθενών. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η διαφορά στην A1c χάθηκε μετά το 1ο έτος της παρακολούθησης (μετά το τέλος της αρχικής μελέτης). To σωματικό βάρος δεν διέφερε ούτε κατά την ένταξη στην παρακολούθηση ούτε κατά τη διάρκεια της. Επίσης,  η αρτηριακή πίεση δεν διέφερε ούτε κατά την ένταξη στην παρακολούθηση ούτε κατά τη διάρκεια της. Η ομάδα ατόμων που είχε αρχικά τυχαιοποιηθεί σε εντατικοποιημένη παρέμβαση συνέχιζε μετά 10-ετία να έχει μικρότερο σχετικό κίνδυνο εμφάνισης οποιουδήποτε σχετιζόμενου με το ΣΔ καταληκτικού σημείου (9%, P=0.04) και εμφάνισης μικροαγγειοπάθειας (24%, P=0.001), και παρουσίασε με τον καιρό μείωση του σχετικού κινδύνου εμφάνισης εμφράγματος του μυοκαρδίου (15%, P=0.01) και θανάτου από οποιοδήποτε αίτιο (13%, P=0.007). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Παρά την πρώιμη απώλεια της διαφοράς στα επίπεδα γλυκαιμικού ελέγχου που παρατηρήθηκε μετά το πέρας της αρχικής μελέτης, παρατηρήθηκε συνεχιζόμενη (από την αρχική μελέτη) μείωση του κινδύνου εμφάνισης μικρο-αγγειοπαθητικής επιπλοκής και αναφάνηκε μείωση του κινδύνου εμφάνισης ΟΕΜ ή θανάτου από οποιαδήποτε αιτία κατά τη διάρκεια των 10 ετών παρακολούθησης.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ: Όσο και αν είναι δύσκολη η παθοφυσιολογική εξήγηση του φαινομένου, η ευνοϊκή επίδραση του εντατικοποιημένου γλυκαιμικού ελέγχου στους ασθενείς με νεοδιαγνωσθέντα ΣΔ Τ2 διατηρείται ακόμα και 10 χρόνια μετά την ενεργό παρέμβαση, παρά την γρήγορη εξομοίωση του επιπέδου ρύθμισης μετά την ενεργό παρέμβαση! Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το 5ο έτος δεν υπήρχε διαφορά στο είδος της αντιδιαβητικής θεραπείας μεταξύ των ατόμων που είχαν αρχικά κατανεμηθεί στις 2 θεραπευτικές ομάδες. Προσοχή, η μελέτη αναφέρεται σε νεοδιαγνωσθέντες ΣΔ Τ2, μερικοί από τους οποίους παρακολουθούνταν για 30 χρόνια. Η ευνοϊκή επίδραση επί της μικρο-αγγειοπάθειας φάνηκε ήδη κατά τη διάρκεια της παρέμβασης. Η επίδραση επί της μακρο-αγγειοπάθειας χρειάστηκε περισσότερο χρόνο για να φανεί. Άρα φαίνεται ότι απαιτείται εντατικοποιημένη γλυκαιμική ρύθμιση ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ του ΣΔ Τ2, προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών και θανάτου.

Top