Εκτίμηση της ποιότητας του γλυκαιμικού ελέγχου των νοσηλευομένων ασθενών στις Πανεπιστημιακές Κλινικές των ΗΠΑ.

Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
 
Σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί η ποιότητα του γλυκαιμικού ελέγχου των νοσηλευομένων ασθενών στις Πανεπιστημιακές Κλινικές των ΗΠΑ. Πρόκειται για αναδρομική μελέτη που αφορούσε 1.718 ασθενείς που πήραν εξιτήριο από 37 Πανεπιστημιακές Κλινικές μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 2004. Τα κριτήρια εισόδου των ασθενών στη μελέτη περιλάμβαναν: 2 συνεχόμενες τιμές γλυκόζης μέσα σε 24 ώρες >180 mg/dL ή θεραπεία με ινσουλίνη οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Εκτιμήθηκαν οι μετρήσεις τιμών γλυκόζης 3 συνεχόμενων ημερών της νοσηλείας, η αντιδιαβητική θεραπεία και πρόσθετα κλινικά και εργαστηριακά χαρακτηριστικά των ασθενών. Το 79% των ασθενών είχε γνωστό ιστορικό διαβήτη και στο 84.6% των ασθενών χορηγήθηκε ινσουλίνη. Η διάμεση τιμή γλυκόζης ήταν σημαντικά μικρότερη στους ασθενείς που νοσηλεύονταν σε ΜΕΘ σε σύγκριση με όσους νοσηλεύονταν σε κοινό θάλαμο ή σε μονάδα ενδιάμεσης φροντίδας. Από τους νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ ασθενείς, αυτοί που λάμβαναν ινσουλίνη ενδοφλέβια είχαν σημαντικά μικρότερη διάμεση τιμή γλυκόζης σε σύγκριση με όσους λάμβαναν ινσουλίνη υποδορίως. Μόνο το 25% των  νοσηλευομένων σε ΜΕΘ είχαν τιμή γλυκόζης στις 6 το πρωί <=110 mg/dL. Η εμφάνιση υπεργλυκαιμίας ήταν συχνό φαινόμενο. Το 50% όλων των ασθενών είχαν περισσότερες από 1 μετρήσεις γλυκόζης με τιμή >=180 mg/dL. Σοβαρή υπογλυκαιμία, (δηλαδή τιμή γλυκόζης <50 mg/dL) συνέβη στο 2.8% όλων των ημερών μέτρησης/ανθρώπων. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, παρά τη συχνή χρήση ινσουλίνης, ο γλυκαιμικός έλεγχος δεν ήταν βέλτιστος. Οι Πανεπιστημιακές Κλινικές έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν τις παρεχόμενες φροντίδες προς τους ασθενείς με διαβήτη, ώστε να επιτυγχάνουν τους θεραπευτικούς στόχους για τους νοσηλευόμενους ασθενείς με διαβήτη που έχει θέσει η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία.

Σχόλιο μεταφραστή: Δυστυχώς η υπεργλυκαιμία στους νοσηλευόμενους ασθενείς, είτε αυτή αντικατοπτρίζει προυπάρχοντα γνωστό ή αδιάγνωστο διαβήτη είτε σχετίζεται με τη νοσηλεία αυτή καθαυτή είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Είναι γνωστό ότι η επιτυχής αντιμετώπισή της συνδυάζεται με καλύτερη βραχυχρόνια και μακροχρόνια πρόγνωση για τους ασθενείς, ανεξαρτήτως της παθήσεως για την οποία νοσηλεύονται. Δυστυχώς η πλημμελής αντιμετώπιση της υπεργλυκαιμίας στους νοσηλευόμενους ασθενείς είναι συχνό φαινόμενο, που συμβαίνει κυρίως γιατί η αντιμετώπιση της υπεργλυκαιμίας θεωρείται από τους θεράποντες ήσσονος σημασίας μπροστά στην βαρύτητα της υποκειμένης πάθησης του ασθενούς. Οι ασχολούμενοι με το διαβήτη έχουμε ευθύνη να καταδείξουμε στους συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων τη σημασία της βέλτιστης αντιμετώπισης της υπεργλυκαιμίας για την έκβαση του ασθενούς.