Ankle Brachial Index Collaboration, Fowkes FG, Murray GD, Butcher I, Heald CL, Lee RJ, Chambless LE, Folsom AR, Hirsch AT, Dramaix M, deBacker G, Wautrecht JC, Kornitzer M, Newman AB, Cushman M, Sutton-Tyrrell K, Fowkes FG, Lee AJ, Price JF, d’Agostino RB, Murabito JM, Norman PE, Jamrozik K, Curb JD, Masaki KH, Rodríguez BL, Dekker JM, Bouter LM, Heine RJ, Nijpels G, Stehouwer CD, Ferrucci L, McDermott MM, Stoffers HE, Hooi JD, Knottnerus JA, Ogren M, Hedblad B, Witteman JC, Breteler MM, Hunink MG, Hofman A, Criqui MH, Langer RD, Fronek A, Hiatt WR, Hamman R, Resnick HE, Guralnik J, McDermott MM.
Ankle brachial index combined with Framingham Risk Score to predict cardiovascular events and mortality: a meta-analysis. JAMA. 2008; 300:197-208
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
Τα προγνωστικά μοντέλα για την ανίχνευση υγιών ατόμων τα οποία βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να υποστούν καρδιαγγειακό σύμβαμα έχουν περιορισμένη ακρίβεια. Ο χαμηλός σφυροβραχιόνιος δείκτης (ankle brachial index, ABI) είναι ένας δείκτης αθηρωμάτωσης και έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει την προγνωστική ικανότητα των μοντέλων. Σκοπός της μελέτης ήταν να διευκρινιστεί αν ο ABI δίνει περισσότερες πληροφορίες για τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακού συμβάματος ή για τη θνησιμότητα, ανεξάρτητες από αυτές που δίνει το Framingham risk score (FRS) και αν μπορεί να βελτιώσει την πρόβλεψη του κινδύνου. Μελετήθηκαν οι σχετικές μελέτες μέσω του MEDLINE (1950 έως Φεβρουάριο 2008) και του EMBASE (1980 έως Φεβρουάριο 2008). Έγινε επίσης εξέταση των βιβλιογραφικών αναφορών των μελετών καθώς και επαφή με ειδικούς στο θέμα για ανίχνευση επιπρόσθετων δημοσιευμένων ή μη μελετών. Συμπεριελήφθησαν οι μελέτες εφόσον: α) αφορούσαν το γενικό πληθυσμό, β) είχε γίνει εκτίμηση του ABI κατά την ένταξη και γ) τα άτομα παρακολουθούνταν με σκοπό την ανίχνευση της καρδιαγγειακής και γενικής θνησιμότητας. Συμπεριελήφθησαν 16 μελέτες που πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Κατά τη διάρκεια 480.325 ανθρωπο-ετών παρακολούθησης 24.955 ανδρών και 23.339 γυναικών, ο κίνδυνος θανάτου κατά ABI είχε μια ανάστροφη κατανομή μορφολογίας J με φυσιολογικό (σχετιζόμενο με χαμηλό κίνδυνο) ABI 1,11 έως 1,40. Η 10-ετής καρδιαγγειακή θνησιμότητα σε άνδρες με χαμηλό ABI (< = 0.90) ήταν 18,7% (95% confidence interval [CI], 13,3%-24,1%) και με φυσιολογικό ABI (1,11-1,40) ήταν 4,4% (95% CI, 3,2%-5,7%) (hazard ratio [HR], 4,2; 95% CI, 3.3-5.4). Η αντίστοιχη θνησιμότητα στις γυναίκες ήταν 12,6% (95% CI, 6,2%-19,0%) και 4,1% (95% CI, 2,2%-6,1%) (HR, 3,5; 95% CI, 2,4-5,1). Tα HRs παρέμεναν υψηλά και μετά εξομοίωση για FRS (2,9 [95% CI, 2,3-3,7] για τους άνδρες vs 3,0 [95% CI, 2,0-4,4] για τις γυναίκες). Χαμηλό ABI (<= 0.90) σχετιζόταν με περίπου διπλάσια 10-ετή γενική και καρδιαγγειακή θνησιμότητα και ρυθμό συμβαμάτων σε σύγκριση με τον συνολικό ρυθμό σε κάθε FRS κατηγορία. Το να συμπεριληφθεί ο ABI στην κατάταξη του καρδιαγγειακού κινδύνου με βάση το FRS θα είχε ως αποτέλεσμα την επαναταξινόμηση των κατηγοριών κινδύνου και την τροποποίηση των θεραπευτικών οδηγιών σε περίπου 19% των ανδρών και 36% των γυναικών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η μέτρηση του ABI θα μπορούσε να βελτιώσει την ακρίβεια της πρόβλεψης του καρδιαγγειακού κινδύνου πέραν του FRS.
Τα προγνωστικά μοντέλα για την ανίχνευση υγιών ατόμων τα οποία βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να υποστούν καρδιαγγειακό σύμβαμα έχουν περιορισμένη ακρίβεια. Ο χαμηλός σφυροβραχιόνιος δείκτης (ankle brachial index, ABI) είναι ένας δείκτης αθηρωμάτωσης και έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει την προγνωστική ικανότητα των μοντέλων. Σκοπός της μελέτης ήταν να διευκρινιστεί αν ο ABI δίνει περισσότερες πληροφορίες για τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακού συμβάματος ή για τη θνησιμότητα, ανεξάρτητες από αυτές που δίνει το Framingham risk score (FRS) και αν μπορεί να βελτιώσει την πρόβλεψη του κινδύνου. Μελετήθηκαν οι σχετικές μελέτες μέσω του MEDLINE (1950 έως Φεβρουάριο 2008) και του EMBASE (1980 έως Φεβρουάριο 2008). Έγινε επίσης εξέταση των βιβλιογραφικών αναφορών των μελετών καθώς και επαφή με ειδικούς στο θέμα για ανίχνευση επιπρόσθετων δημοσιευμένων ή μη μελετών. Συμπεριελήφθησαν οι μελέτες εφόσον: α) αφορούσαν το γενικό πληθυσμό, β) είχε γίνει εκτίμηση του ABI κατά την ένταξη και γ) τα άτομα παρακολουθούνταν με σκοπό την ανίχνευση της καρδιαγγειακής και γενικής θνησιμότητας. Συμπεριελήφθησαν 16 μελέτες που πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Κατά τη διάρκεια 480.325 ανθρωπο-ετών παρακολούθησης 24.955 ανδρών και 23.339 γυναικών, ο κίνδυνος θανάτου κατά ABI είχε μια ανάστροφη κατανομή μορφολογίας J με φυσιολογικό (σχετιζόμενο με χαμηλό κίνδυνο) ABI 1,11 έως 1,40. Η 10-ετής καρδιαγγειακή θνησιμότητα σε άνδρες με χαμηλό ABI (< = 0.90) ήταν 18,7% (95% confidence interval [CI], 13,3%-24,1%) και με φυσιολογικό ABI (1,11-1,40) ήταν 4,4% (95% CI, 3,2%-5,7%) (hazard ratio [HR], 4,2; 95% CI, 3.3-5.4). Η αντίστοιχη θνησιμότητα στις γυναίκες ήταν 12,6% (95% CI, 6,2%-19,0%) και 4,1% (95% CI, 2,2%-6,1%) (HR, 3,5; 95% CI, 2,4-5,1). Tα HRs παρέμεναν υψηλά και μετά εξομοίωση για FRS (2,9 [95% CI, 2,3-3,7] για τους άνδρες vs 3,0 [95% CI, 2,0-4,4] για τις γυναίκες). Χαμηλό ABI (<= 0.90) σχετιζόταν με περίπου διπλάσια 10-ετή γενική και καρδιαγγειακή θνησιμότητα και ρυθμό συμβαμάτων σε σύγκριση με τον συνολικό ρυθμό σε κάθε FRS κατηγορία. Το να συμπεριληφθεί ο ABI στην κατάταξη του καρδιαγγειακού κινδύνου με βάση το FRS θα είχε ως αποτέλεσμα την επαναταξινόμηση των κατηγοριών κινδύνου και την τροποποίηση των θεραπευτικών οδηγιών σε περίπου 19% των ανδρών και 36% των γυναικών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η μέτρηση του ABI θα μπορούσε να βελτιώσει την ακρίβεια της πρόβλεψης του καρδιαγγειακού κινδύνου πέραν του FRS.
Σχόλιο μεταφραστή: Γνωστός χρήσιμος δείκτης για την περιφερική αγγειακή νόσο, φαίνεται πως αποκτά σημασία και για τη γενικότερη εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου. Είναι εύκολα μετρήσιμος και αξίζει να ενταχθεί στην τακτική κλινική εκτίμηση των ασθενών μας.