Επιμέλεια:
- Κ. Μαρκάκης, Παθολόγος με εξειδίκευση στο σακχαρώδη διαβήτη, Επιμελητής Α΄ , B΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο “ΑTTIKON”
- Δ. Γκοτζιάς, Παθολόγος, Επιστημονικός συνεργάτης, B΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο “ΑTTIKON”
Rajiv Agarwal, Luis M Ruilope, Gema Ruiz-Hurtado, Hermann Haller, Roland E Schmieder, Stefan D Anker, Gerasimos Filippatos, Bertram Pitt, Peter Rossing , Marc Lambelet, Christina Nowack, Peter Kolkhof, Amer Joseph, George L Bakris. Effect of finerenone on ambulatory blood pressure in chronic kidney disease in type 2 diabetes. J Hypertens. 2023 Feb 1;41(2):295-302. doi: 10.1097/HJH.0000000000003330. Epub 2022 Dec 8.
Η φινερενόνη είναι ένας ισχυρά εκλεκτικός μη στεροειδικός ανταγωνιστής του υποδοχέα αλατοκορτικοειδών με μικρό χρόνο ημιζωής. Η φινερενόνη αποδείχθηκε ότι καθυστερεί την εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου (ΧΝΝ) και μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε ασθενείς με ΧΝΝ και ΣΔ2 με μόνο μέτρια επίδραση στην ΑΠ στο ιατρείο (office BP) στην μελέτη φάσης 3 « η φινερενόνη στη μείωση της νεφρικής ανεπάρκειας και της εξέλιξης της νόσου σε διαβητική νεφρική νόσο» (FIDELIO-DKD). Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν επίσης στην μελέτη φάσης 3 «η φινερενόνη στη μείωση της καρδιαγγειακής θνησιμότητας και νοσηρότητας σε διαβητική νεφρική νόσο» (FIGARO-DKD). Τα δεδομένα σχετικά με την ΑΠ από τις μελέτες FIDELIO-DKD και FIGARO-DKD περιορίστηκαν στις μετρήσεις ιατρείου. Οι επιδράσεις της φινερενόνης στις καρδιονεφρικές εκβάσεις θεωρήθηκε ότι μεσολαβούνται κυρίως μέσω μη αιμοδυναμικών οδών, αλλά οι μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης (ΑΠ) στο ιατρείο ήταν ανεπαρκείς για την πλήρη αξιολόγηση των αιμοδυναμικών επιδράσεων. Στην παρούσα μελέτη αξιολογήθηκε η επίδραση της φινερενόνης στην 24ωρη περιπατητική ΑΠ (24-h ambulatory blood pressure) σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο και διαβήτη τύπου 2.
Μέθοδοι: Η ARTS-DN ήταν μια μελέτη φάσης 2β που τυχαιοποίησε 823 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και χρόνια νεφρική νόσο, με λόγο αλβουμίνης προς κρεατινίνη ούρων μεγαλύτερο ή ίσο των 30 mg/g και εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης 30–90 ml/min ανά 1,73 m2, σε εικονικό φάρμακο ή σε φινερενόνη (1,25–20 mg μία φορά την ημέρα το πρωί) που χορηγείται σε διάστημα 90 ημερών. Η παρακολούθηση της 24ωρης περιπατητικής ΑΠ διεξήχθη σε μια υποομάδα 240 ασθενών κατά τον έλεγχο, την ημέρα 60 και την ημέρα 90.
Αποτελέσματα: Η προσαρμοσμένη ως προς το εικονικό φάρμακο μεταβολή στη συστολική ΑΠ (ΣΑΠ) της 24ωρης καταγραφής την ημέρα 90 ήταν –8,3 mmHg (95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], –16,6 έως 0,1) για τη φινερενόνη 10 mg (n=7), –11,2 mmHg (95% CI, –18,8 έως –3,6) για τη φινερενόνη 15 mg (n=34) και –9,9 mmHg (95% CI, –17,7 έως –20). ) για φινερενόνη 20 mg (n=31). Οι μέσες τιμές της ΣΑΠ κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας μειώθηκαν ομοίως και η φινερενόνη δεν αύξησε την πτώση της ΣΑΠ κατά τη διάρκεια της νύχτας (dipping). Η φινερενόνη προκάλεσε μια σταθερή μείωση της ΣΑΠ σε ολόκληρο το διάστημα των 24 ωρών.
Συμπεράσματα: Η φινερενόνη μείωσε την 24ωρη ΣΑΠ, μειώνοντας την ΣΑΠ και κατά την διάρκεια της ημέρας και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Παρά το σύντομο χρόνο ημίσειας ζωής, η μεταβολή στην ΑΠ παρέμενε για 24 ώρες με τη χορήγηση μία φορά την ημέρα, το πρωί.