A randomized trial of therapies for type 2 diabetes and coronary artery disease.
BARI 2D Study Group Collaborators.
N Engl J Med 2009; 360(24): 2503-15.
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
Πρωτογενή καταληκτικά σημεία ήταν ο θάνατος και ένα σύνθετο καταληκτικό σημείο συνιστώμενο από θάνατο, έμφραγμα του μυοκαρδίου ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (δηλαδή μείζον καρδιαγγειακό σύμβαμα). Η επιλογή της αγγειοπλαστικής (percutaneous coronary intervention, PCI) ή της αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (coronary-artery bypass grafting, CABG) έγινε με βάση τις ενδείξεις κάθε μεθόδου.
Αποτελέσματα: Στα 5 χρόνια, η επιβίωση δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ της ομάδας επαναγγείωσης (88,3%) και της ομάδας φαρμακευτικής θεραπείας (87,8%, P=0,97) ή μεταξύ της ομάδας που έλαβε ευαισθητοποίηση στην ινσουλίνη (88,2%) σε σύγκριση με την ομάδα που υπεβλήθη σε χορήγηση ινσουλίνης (87,9%, P=0,89). Δεν φάνηκε διαφορά μεταξύ PCI και φαρμακευτικής θεραπείας. Αντίθετα η εμφάνιση μειζόνων καρδιαγγειακών συμβαμάτων ήταν σημαντικά μικρότερη στα άτομα που έκαναν CABG (22,4%) σε σύγκριση μ’ αυτά που έλαβαν μόνο φαρμακευτική αγωγή (30,5%, P=0,01, P=0,002). Τα ανεπιθύμητα συμβάματα και ιδίως τα σοβαρά ήταν παραπλήσια στις ομάδες, παρότι η σοβαρή υπογλυκαιμία ήταν πιο συχνή στα άτομα που έλαβαν ινσουλίνη (9,2%) έναντι αυτών που έλαβαν θεραπεία ευαισθητοποίησης στην ινσουλίνη (5,9%, P=0,003).
Συμπερασματικά, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στα ποσοστά θανάτου και μείζονος καρδιαγγειακού συμβάματος μεταξύ ασθενών που υποβάλλονται σε επέμβαση επαναγγείωσης και αυτών που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή ή μεταξύ των ασθενών που λαμβάνουν ινσουλίνη ή θεραπεία ευαισθητοποίησης στην ινσουλίνη.