Αρχή / Βιβλιογραφική Ενημέρωση / Σύγκριση της συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης με εμφάνιση των δεδομένων σε πραγματικό χρόνο (rtCGM) με τη συνεχή καταγραφή της γλυκόζης με εμφάνιση των δεδομένων κατ’ επίκληση του χρήστη (isCGM), σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Μία προοπτική, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη (ALERTT1), διάρκειας 6 μηνών

Σύγκριση της συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης με εμφάνιση των δεδομένων σε πραγματικό χρόνο (rtCGM) με τη συνεχή καταγραφή της γλυκόζης με εμφάνιση των δεδομένων κατ’ επίκληση του χρήστη (isCGM), σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Μία προοπτική, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη (ALERTT1), διάρκειας 6 μηνών

Margaretha M Visser, Sara Charleer, Steffen Fieuw et al. Lancet 2021;397: 2275-83

Τα συστήματα συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης μετρούν συνεχώς τα επίπεδα της γλυκόζης και εμφανίζουν τα δεδομένα είτε σε πραγματικό χρόνο (real-time continuous glucose monitoring [rtCGM]), είτε κατ’ επίκληση του χρήστη (intermittently scanned continuous glucose monitoring [isCGM]). Εντούτοις, δεν είναι σαφές κατά πόσο η αλλαγή από isCGM σε rtCGM προσφέρει περαιτέρω όφελος. Στη συγκεκριμένη μελέτη έγινε σύγκριση του rtCGM με isCGM σε ασθενείς με ΣΔ τύπου 1.

Πρόκειται για μία προοπτική, παράλληλων ομάδων, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη κλινική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 6 νοσοκομεία στο Βέλγιο. Στη μελέτη εντάχθηκαν ενήλικες με ΣΔ τύπου 1, που έκαναν ήδη χρήση isCGM και τυχαιοποιήθηκαν (1:1), είτε σε rtCGM (ομάδα παρέμβασης), είτε σε isCGM (ομάδα control). Οι ασθενείς και οι ερευνητές γνώριζαν την κατανομή των ομάδων. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η μέση διαφορά μεταξύ των ομάδων στο χρόνο εντός στόχου (70-180 mg/dl) μετά από 6 μήνες.

Συνολικά τυχαιοποιήθηκαν 254 ασθενείς σε rt CGM (n=127) ή σε isCGM (n=127). Από αυτούς, 124 και 122 ασθενείς ολοκλήρωσαν τη μελέτη, αντιστοίχως. Μετά από 6 μήνες, ο χρόνος εντός στόχου αυξήθηκε σημαντικά με το rtCGM έναντι του isCGM (59,6% έναντι 51,9%; μέση διαφορά 6,85 εκατοστιαίες μονάδες [95% CI 4,36–9,34]; p<0,0001). Επίσης, μετά από 6 μήνες η HbA1c ήταν χαμηλότερη (7,1% έναντι 7,4%; p<0,0001), ενώ μειώθηκε και ο χρόνος σε κλινικά σημαντική υπογλυκαιμία (<54 mg/dl) (0,47% έναντι 0,84%; p=0,0070) με το rtCGM έναντι του isCGM. Παρατηρήθηκε επίσης σημαντική μείωση και του φόβου της υπογλυκαιμίας, όπως εκτιμήθηκε από ένα επικυρωμένο ερωτηματολόγιο (Hypoglycaemia Fear Survey version II worry subscale score) (15,4 έναντι 18,0; p=0,0071). Οι δερματικές αντιδράσεις ήταν συχνότερες με το isCGM, ενώ η αιμορραγία μετά την εισαγωγή του αισθητήρα αναφέρθηκε συχνότερα με το rtCGM.

Συμπερασματικά, σε ένα μη-επιλεγμένο ενήλικο πληθυσμό με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, η αλλαγή από isCGM σε rtCGM οδήγησε σε σημαντική βελτίωση του χρόνου εντός στόχου μετά από 6 μήνες αλλά και σε μείωση του χρόνου σε κλινικά σημαντική υπογλυκαιμία, ενώ παράλληλα βελτίωσε και την ποιότητα ζωής των ασθενών.

 

Top