Verma S, Dhingra NK, Butler J, et al. Lancet Diabetes Endocrinol. 2022;10(1):35-45.
Είναι πάντα σημαντικό να αξιολογούμε εάν μια νέα θεραπευτική αγωγή για την καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης (HFrEF) προφέρει επιπρόσθετο όφελος στις ήδη λαμβανόμενες θεραπείες. Στόχος της μελέτης αυτής ήταν να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της εμπαγλιφλοζίνης σε ασθενείς με HFrEF ως επιπρόσθετη αγωγή στις ήδη λαμβανόμενες θεραπείες σε συγκεκριμένες δόσεις και συνδυασμούς.
Για το λόγο αυτό πραγματοποιήθηκε μια post-hoc ανάλυση της μελέτης EMPEROR-Reduced, μιας τυχαιοποιημένες, διπλά τυφλής μελέτης που έλαβε χώρα σε 520 κέντρα σε Ασία, Αυστραλία, Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική. Ασθενείς με ταξινόμηση New York Heart Association (NYHA) σταδίου II–IV με κλάσμα εξώθησης 40% ή λιγότερο τυχαιοποιήθηκαν (1:1) είτε σε εμπαγλιφλοζίνη 10 mg ημερησίως είτε σε εικονικό φάρμακο. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν ο καρδιαγγειακός θάνατος και η νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ το δευτερογενές ήταν ο συνολικός αριθμός προσελεύσεων στο νοσοκομείο λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Εξετάστηκε επίσης ως σύνθετο καταληκτικό σημείο ο αριθμός των συμβαμάτων HFrEF, τόσο ενδονοσοκομειακών όσο και εξωνοσοκομειακών. Οι εκβάσεις αναλύθηκαν με βάση την προηγούμενη χρήση αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (ACEis), ανταγωνιστών του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ (ARBs) ή αναστολέων της αγγειοτενσίνης/νεπριλυσίνης (ARNIs), β-αναστολέων και ανταγωνιστών του υποδοχέα των αλατοκορτικοειδών (MRAs) , σε δόσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες από το 50% της δόσης-στόχου και σε διάφορους συνδυασμούς.
Συμπεριλήφθηκαν 3730 ασθενείς με μέση ηλικία τα 66.8 έτη (SD 11.0), 893 (23.9%) γυναίκες, 1863 (49.9%) στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης, 1867 (50.1%) στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.in the placebo group), μεταξύ της 6 Μαρτίου του 2017 Και τις 28 Μαΐου του 2020. Η χορήγηση εμπαγλιφλοζίνης μείωσε τον κίνδυνο για το πρωτογενές καταληκτικό σημείο (361/1863 ασθενείς στην ομάδα της εμπαγλιφλοζίνης και 462/1867 στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, HR 0.75 [95% CI: 0.65–0.86]), ανεξάρτητα από την προϋπάρχουσα αγωγή ή τις δόσεις-στόχους της για τους ACEis ή τους ARBs σε δόσεις κάτω από το 50% της δόσης-στόχου (HR 0.85 [0.69–1.06]) καθώς και σε δόσεις πάνω από το 50% της δόσης-στόχου (HR 0.67 [0.52–0.88], pinteraction=0.18). Παρόμοιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε και για τους β-αναστολείς σε δόσεις κάτω από το 50% της δόσης-στόχου (HR 0.66 [0.54–0.80]) και σε δόσεις πάνω από το 50% της δόσης-στόχου (HR 0.81 [0.66–1.00], pinteraction=0.15). Η εμπαγλιφλοζίνη μείωσε επίσης τον κίνδυνο του πρωτογενούς καταληκτικού σημείου ανεξάρτητα από την προηγούμενη τριπλή αγωγή με ACEi, ARB, ή ARNI + β-αναστολέα + MRA (υπό τριπλό συνδυασμό: HR 0.73 [0.61–0.88], άνευ τριπλού συνδυασμού: HR 0.76 [0.62–0.94], pinteraction=0.77). Παρόμοια οφέλη παρατηρήθηκαν και για το δευτερογενές και το σύνθετο καταληκτικό σημείο. Η ανοχή στη χορήγηση εμπαγλιφλοζίνης ήταν καλή, με την επίπτωση της υπότασης, της της συμπτωματικής υπότασης και της υπερκαλιαιμίας να είναι παρόμοια σε όλες τις υπο-ομάδες.
Συμπερασματικά, η εμπαγλιφλοζίνη μείωσε τις σοβαρές, σχετιζόμενες με καρδιακή ανεπάρκεια, εκβάσεις, ανεξάρτητα από δόσεις και συνδυασμούς θεραπευτικών παραγόντων για τη θεραπεία της HFrEF. Στην κλινική πράξη, αυτό σημαίνει ότι η εμπαγλιφλοζίνη μπορεί να θεωρηθεί βασική θεραπεία στους ασθενείς με HFrEF ανεξάρτητα της ήδη λαμβανόμενης αγωγής τους.