Liu D, Huang Y, Huang C, Yang S, Wei X, Zhang P, Guo D, Lin J, Xu B, Li C, He H, He J, Liu S, Shi L, Xue Y, Zhang H. Calorie Restriction with or without Time-Restricted Eating in Weight Loss. N Engl J Med. 2022 Apr 21;386(16):1495-1504. doi: 10.1056/NEJMoa2114833.
Το θερμιδικό έλλειμμα αποτελεί την συνιστώμενη στρατηγική απώλειας βάρους σε ασθενείς με παχυσαρκία, ωστόσο είναι δύσκολο να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η χρονικά περιορισμένη κατανάλωση τροφίμων συνιστά μία μορφή διαλειμματικής νηστείας κατά την οποία η πρόσληψη φαγητού επιτρέπεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό εύρος κατά την διάρκεια της ημέρας. Στο περιοδικό New England Journal of Medicine δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2022 μία μελέτη που σύγκρινε την επίδραση του θερμιδικού ελλείμματος με ή χωρίς χρονικά περιορισμένη κατανάλωση τροφίμων στην απώλεια βάρους σε άτομα με παχυσαρκία.
Συνολικά 139 ασθενείς με παχυσαρκία τυχαιοποιήθηκαν σε μία ομάδα με χρονικά περιορισμένη κατανάλωση τροφίμων (μόνο μεταξύ των ωρών 08:00 και 16:00) και ταυτόχρονο θερμιδικό έλλειμμα και σε μία ομάδα που εφαρμόστηκε αποκλειστικά και μόνο θερμιδικό έλλειμμα. Για 12 μήνες όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες να ακολουθήσουν μια διατροφή μειωμένων θερμίδων που για τους άνδρες κυμαινόταν μεταξύ 1500 και 1800 θερμίδων, ενώ για τις γυναίκες μεταξύ 1200 και 1500 θερμίδων ημερησίως. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η διαφορά στη μεταβολή του σωματικού βάρους μεταξύ των δύο ομάδων. Τα δευτερογενή καταληκτικά σημεία της μελέτης ήταν μεταβολές στην περίμετρο της μέσης, το δείκτη μάζας σώματος, την ποσότητα σωματικού λίπους και τις μετρήσεις των μεταβολικών παραγόντων κινδύνου. Η συνολική διάρκεια παρακολούθησης της μελέτης ήταν 12 μήνες.
Από τους 139 συμμετέχοντες που τυχαιοποιήθηκαν, 118 (84,9%) ολοκλήρωσαν τη μελέτη. Η μέση απώλεια βάρους από την έναρξη έως 12 μήνες μετά ήταν -8,0 kg [95% Confidence Intervals (CI): (-9,6 έως -6,4)] στην ομάδα με την χρονικά περιορισμένη κατανάλωση τροφίμων και -6,3 kg [95% CI: (-7,8 έως -4,7)] στην ομάδα που εφαρμόστηκε αποκλειστικά θερμιδικό έλλειμμα. Οι μεταβολές στο σωματικό βάρος δεν παρουσίαζαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις δύο ομάδες μετά την πάροδο 12 μηνών [καθαρή διαφορά: -1,8 kg, 95% CI: (-4,0 έως 0,4), P=0,11]. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην περίμετρο μέσης, το δείκτη μάζας σώματος, το σωματικό λίπος, την άλιπη μάζα σώματος, την αρτηριακή πίεση και τους μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου. Επιπλέον, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των ομάδων στον αριθμό των ανεπιθύμητων ενεργειών.
Συμπερασματικά, σε άτομα με παχυσαρκία, μία διατροφή με χρονικά περιορισμένη κατανάλωση τροφίμων δεν φάνηκε να προσφέρει μεγαλύτερο όφελος στη μείωση του σωματικού βάρους, του σωματικού λίπους ή των μεταβολικών παραγόντων κινδύνου συγκριτικά με την αποκλειστική εφαρμογή θερμιδικού ελλείμματος.
Επιμέλεια: Αναστάσιος Τεντολούρης