Επιμέλεια: Αναστάσιος Τεντολούρης
Ljungberg C, Nørgaard M, Vandenbroucke-Grauls C, Jakobsen JK, Charles MH, Pottegård A, Dalager-Pedersen M, Toft Sørensen H, Thomsen RW. Risk of Phimosis Associated With SGLT2i Versus GLP-1RA: A Danish Cohort Study. Diabetes Care. 2025 Oct 1;48(10):1774-1782. doi: 10.2337/dc25-0693. PMID: 40737110.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΣΚΟΠΟΣ
Οι αναστολείς του συμμεταφορέα νατρίου–γλυκόζης τύπου 2 (SGLT2i) προκαλούν γλυκοζουρία, που μπορεί να οδηγήσει σε λοίμωξη και φλεγμονή στο μικροπεριβάλλον της πόσθης, αυξάνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο εμφάνισης φίμωσης. Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση του κινδύνου φίμωσης σε άνδρες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔΤ2) που ξεκινούν θεραπεία με SGLT2i σε σύγκριση με GLP-1 αγωνιστές (GLP-1RA).
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Πραγματοποιήθηκε μελέτη κοόρτης βάσει πληθυσμού η οποία προσομοίωσε μια τυπική τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή. Συμπεριλήφθηκαν ενήλικες άνδρες χρήστες μετφορμίνης στη Δανία που ξεκίνησαν θεραπεία με SGLT2i ή GLP-1RA κατά την περίοδο 2016-2021. Για την εξισορρόπηση πιθανών συγχυτικών παραγόντων εφαρμόστηκε αντίστροφη στάθμιση πιθανότητας θεραπείας (inverse probability of treatment weighting). Οι σταθμισμένοι κίνδυνοι και οι λόγοι κινδύνου (risk ratios) για εμφάνιση φίμωσης εκτιμήθηκαν βάσει εθνικών ιατρικών βάσεων δεδομένων της Δανίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Συνολικά συμπεριλήφθηκαν 32.486 νέοι χρήστες SGLT2i και 14.793 νέοι χρήστες GLP-1RA, με διάμεση διάρκεια παρακολούθησης 4 έτη (μέγιστη 8 έτη).
Ο κίνδυνος φίμωσης ήταν αυξημένος στους χρήστες SGLT2i. Ο ετήσιος κίνδυνος ήταν:
- 0,9% για τους νέους χρήστες SGLT2i
- 0,5% για τους χρήστες GLP-1RA
- με αναλογία κινδύνου 1,88 (95% CI: 1,43-2,47).
Κατά τη διάρκεια 8 ετών παρακολούθησης, ο συνολικός κίνδυνος έφθασε το 4,8% στους χρήστες
SGLT2i και το 3,6% στους χρήστες GLP-1RA, με αναλογία κινδύνου 8ετίας 1,36 (95% ΔΕ, 1,14 – 1,61).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η χρήση SGLT2i συσχετίστηκε με σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης φίμωσης ένα έτος μετά την έναρξη θεραπείας, σε σύγκριση με τη χρήση GLP-1RA, σε άνδρες με ΣΔT2. Κατά την 8ετή παρακολούθηση, ο κίνδυνος παρέμεινε αυξημένος, γεγονός που υποδηλώνει εμμένουσα, μακροχρόνια συσχέτιση ανάμεσα στη χρήση SGLT2i και στον αυξημένο κίνδυνο φίμωσης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Morris BJ, Matthews JG, Krieger JN. Prevalence of Phimosis in Males of All Ages: Systematic Review. 2020 Jan;135:124-132. doi: 10.1016/j.urology.2019.10.003. Epub 2019 Oct 23. PMID: 31655079.
- Dave CV, Schneeweiss S, Patorno E. Comparative risk of genital infections associated with sodium-glucose co-transporter-2 inhibitors. Diabetes Obes Metab. 2019 Feb;21(2):434-438. doi: 10.1111/dom.13531. Epub 2018 Oct 11. PMID: 30207042; PMCID: PMC6329650.
- Ljungberg C, Kristensen FPB, Dalager-Pedersen M, Vandenbroucke-Grauls C, Sørensen HT, Nørgaard M, Thomsen RW. Risk of Urogenital Infections in People With Type 2 Diabetes Initiating SGLT2is Versus GLP-1RAs in Routine Clinical Care: A Danish Cohort Study. Diabetes Care. 2025 Jun 1;48(6):945-954. doi: 10.2337/dc24-2169. PMID: 40173095.
- Hirji I, Andersson SW, Guo Z, Hammar N, Gomez-Caminero A. Incidence of genital infection among patients with type 2 diabetes in the UK General Practice Research Database. J Diabetes Complications. 2012 Nov-Dec;26(6):501-5. doi: 10.1016/j.jdiacomp.2012.06.012. Epub 2012 Jul 25. PMID: 22840886.