Efficacy of cholesterol-lowering therapy in 18 686 people with diabetes in 14 randomised trials of statins: a meta-analysis
Cholesterol Treatment Trialists’ (CTT) Collaborators
Lancet 2008; 371: 117–25
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
Στην εισαγωγή οι συγγραφείς αναφέρουν ότι παρότι η θεραπεία με στατίνες μειώνει τον κίνδυνο αγγειοαποφρακτικών συμβαμάτων σε ασθενείς με διαβήτη, υπάρχει αβεβαιότητα ως προς τα αποτελέσματα της θεραπείας επί συγκεκριμένων συμβαμάτων και ως προς το κατά πόσον τα αποτελέσματα αυτά εξαρτώνται από τον τύπο του διαβήτη, τη λιπιδαιμική εικόνα και άλλους παράγοντες. Για το λόγο αυτό προέβησαν στη μεταανάλυση αυτή, με σκοπό να βοηθήσουν στη διαλεύκανση αυτών των σημείων. Ανέλυσαν τα δεδομένα από 18.686 ασθενείς με διαβήτη (1466 με τύπο 1 και 17.220 με τύπο 2) και 71.370 ατόμων χωρίς διαβήτη σε 14 τυχαιοποιημένες μελέτες θεραπείας με στατίνες. Αποκτήθηκαν σταθμισμένες εκτιμήσεις της επίδρασης επί των κλινικών συμβαμάτων για κάθε 1.0 mmol/L μείωση της LDL χοληστερόλης. Κατά τη διάρκεια μέσου χρόνου παρακολούθησης 4.3 ετών, συνέβησαν 3247 μείζονα αγγειακά συμβάματα στους ασθενείς με διαβήτη. Παρατηρήθηκε 9% αναλογική μείωση στη γενική θνησιμότητα ανά mmol/L μείωση της LDL χοληστερόλης στους ασθενείς με διαβήτη (rate ratio [RR] 0.91, 99% CI 0.82-1.01; p=0.02), η οποία ήταν παρόμοια με την κατά 13% μείωση στα άτομα χωρίς διαβήτη (0.87, 0.82-0.92; p<0.0001). Το εύρημα αυτό αντικατοπτρίζει μια σημαντική μείωση στην καρδιαγγειακή θνησιμότητα (0.87, 0.76-1.00; p=0.008) και καμία επίδραση στην μη καρδιαγγειακή θνησιμότητα (0.97, 0.82-1.16; p=0.7) στους ασθενείς με διαβήτη. Παρατηρήθηκε μία σημαντική κατά 21% αναλογική μείωση μείζονα αγγειακά συμβάματα ανά mmol/L μείωση της LDL χοληστερόλης στους ασθενείς με διαβήτη (0.79, 0.72-0.86; p<0.0001), η οποία ήταν παρόμοια με το αποτέλεσμα που παρατηρήθηκε στα άτομα χωρίς διαβήτη (0.79, 0.76-0.82; p<0.0001). Στους ασθενείς με διαβήτη παρατηρήθηκαν μειώσεις στα οξέα εμφράγματα του μυοκαρδίου ή το θάνατο από στεφανιαίο σύμβαμα (0.78, 0.69-0.87; p<0.0001), στις επεμβάσεις επαναγγείωσης (0.75, 0.64-0.88; p<0.0001) και τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια (0.79, 0.67-0.93; p=0.0002). Στους ασθενείς με διαβήτη η επίδραση της θεραπείας με στατίνες ήταν παρόμοια, ανεξάρτητα από το εάν υπήρχε προηγούμενο ιστορικό αγγειακής νόσου και ανεξάρτητα από άλλα χαρακτηριστικά κατά την ένταξη στις μελέτες. Μετά από 5 χρόνια, 42 (95% CI 30-55) λιγότεροι ασθενείς με διαβήτη εμφάνισαν μείζονα αγγειακά συμβάματα ανά 1000 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με στατίνες. Κατά συνέπεια η ομάδα των συγγραφέων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο χορήγησης θεραπείας με στατίνες σε όλους τους στους ασθενείς με διαβήτη που έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια.