Comparison of Gliclazide with Insulin as Initial Treatment Modality in Newly Diagnosed Type 2 Diabetes
Satish T. Chandra, Gagan Priya, Madan L. Khurana, Viveka P. Jyotsna, Sreenivas, Sadanand Dwivedi, Ariachery C. Ammini.
Diabetes Τechnology & Τherapeutics 2008; 10(5): 363-8.
DOI: 10.1089/dia.2008.0045
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
ΣΚΟΠΟΣ: Η σύγκριση της αποτελεσματικότητας και της συχνότητας υποστροφής της νόσου που παρατηρήθηκε σε ασθενείς με νεοδιαγνωσθέντα διαβήτη τύπου 2, που δεν είχαν προηγουμένως λάβει φάρμακα. ΜΕΘΟΔΟΙ: Οι ασθενείς, οι οποίοι είχαν μέση γλυκόζη νηστείας 200 mg/dL τυχαιοποιήθηκαν σε μία από τις δύο ομάδες (γλικλαζίδη ή ινσουλίνη). Η πρώτη ομάδα έλαβε γλικλαζίδη τροποποιημένης απελευθέρωσης (gliclazide modified-release, MR) 60 mg την ημέρα, ενώ η ομάδα της ινσουλίνης έλαβε 16 μονάδες μείγματος ινσουλίνης, διηρημένες σε δύο δόσεις και διατροφικές. Ελεγχόταν η προγευματική τιμή γλυκόζης και η δόση τροποποιούνταν ανάλογα. Εκτιμήθηκαν η HbA1c, τα λιπίδια και το μεταγευματικό C-peptide κατά την ένταξη και στους 6 μήνες. Ως «υποστροφή της νόσου» ορίστηκε η επίτευξη ευγλυκαιμίας χωρίς τη χρήση φαρμάκου για τουλάχιστον 1 μήνα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η γλυκόζη, η HbA1c και τα λιπίδια ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των ομάδων κατά την ένταξη και στους 6 μήνες. Τα επίπεδα γλυκόζης ομαλοποιήθηκαν εντός 2–6 εβδομάδων και στις δύο ομάδες. Στους 6 μήνες ένα από τα 30 άτομα που έλαβαν γλικλαζίδη (3.33%) και 24 από τα 30 άτομα που έλαβαν ινσουλίνη (80%) βρισκόταν σε ύφεση. Δέκα από τα 16 άτομα που έλαβαν ινσουλίνη (62.5%) και ένα από τα 20 άτομα που έλαβαν γλικλαζίδη (.5%) συνέχιζαν να διατηρούν ευγλυκαιμία χωρίς καμμία φαρμακευτική αγωγή στους 12 μήνες. Στους 6 μήνες, το C-peptide αυξήθηκε στα άτομα που έλαβαν ινσουλίνη (3.21 + 1.61 ng/mL κατά την ένταξη έναντι 5.82 + 2.23 ng/mL στους 6 μήνες), ενώ παρέμεινε χωρίς μεταβολή στα άτομα που έλαβαν γλικλαζίδη (3.4 +1.87 ng/mL κατά την ένταξη έναντι 3.82 + 1.78 ng/mL στους 6 μήνες) (P = 0.0003). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Συγκρίσιμος γλυκαιμικός έλεγχος μπορεί να επιτευχθεί τόσο με ινσουλίνη όσο και με από του στόματος υπογλυκαιμικά δισκία σε νεοδιαγνωσθένεντες ασθνείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Η χορήγηση ινσουλίνης υπερτερούσε της γλικλαζίδης στη συχνότητα επίτευξης «υποστροφής της νόσου» δηλαδή επίτευξης ευγλυκαιμίας χωρίς τη χρήση φαρμάκου.
Σχόλιο μεταφραστή: Παρότι πρόκειται για μικρή μελέτη, αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Αν ευρήματα τέτοια συνεχίσουν να αναφύονται στη βιβλιογραφία, θα πρέπει να μας βάλουν σε σημαντικές σκέψεις σχετικά με τον θεραπευτικό χειρισμό των νεοδιαγνωσθέντων ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, σκέψεις που ήδη περνούν συχνά από το μυαλό μας εμπειρικά και έχουν διατυπωθεί στο παρελθόν από «αιρετικούς» της βιβλιογραφίας.
