Αρχή / Βιβλιογραφική Ενημέρωση / Παράδοξο σχετικά με την παχυσαρκία φαινόμενο σε ασθενείς με υπέρταση και στεφανιαία νόσο.

Παράδοξο σχετικά με την παχυσαρκία φαινόμενο σε ασθενείς με υπέρταση και στεφανιαία νόσο.

Obesity paradox in patients with hypertension and coronary artery disease.
Uretsky S, Messerli FH, Bangalore S, Champion A, Cooper-Dehoff RM, Zhou Q, Pepine CJ.


Am J Med. 2007 Oct; 120:863-70

Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου

Πρόκειται για μελέτη προερχόμενη από τον Καρδιολογικό Τομέα του Νοσοκομείου St Luke’s-Roosevelt Hospital στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Στο σκοπό της μελέτης οι συγγραφείς αναφέρουν ότι έχει δειχθεί παράδοξο φαινόμενο σχετικά με την παχυσαρκία, το οποίο συνίσταται σε «παράδοξη» μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας παράλληλα με την αύξηση του ΒΜΙ σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και σε όσους υποβάλλονται σε διαδερμική παρέμβαση επαναγγείωσης στα στεφανιαία. Δεν είναι γνωστό αν υπάρχει τέτοιο φαινόμενο σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση ή στεφανιαία νόσο. Μελετήθηκαν 22.576 ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση και στεφανιαία νόσο (διάρκεια παρακολούθησης 61.835 ανθρωποέτη, μέση ηλικία 66+/-9.8 έτη), οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν βεραπαμίλη βραδείας αποδέσμευσης ή ατενολόλη. Η τιτλοποίηση της δόσης και χρήση πρόσθετων φαρμάκων (τραντολαπρίλης και/ή υδροχλωροθειαζίδη) γίνονταν με σκοπό επίτευξη θεραπευτικών των στόχων για την αρτηριακή πίεση που έχει ορίσει η Sixth Joint National Committee on Prevention, Detection, Evaluation, and Treatment of High Blood Pressure targets. Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε 5 ομάδες με βάση το BMI κατά την ένταξη: μικρότερο των 20 kg/m2 (αδύνατοι), 20 έως 25 kg/m2 (φυσιολογικού βάρους), 25 έως 30 kg/m2 (υπέρβαροι), 30 έως 35 kg/m2 (παχυσαρκία τάξεως I), και 35 kg/m2 ή περισσότερο (παχυσαρκία τάξεως II-III). Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν ο θάνατος, εμφάνιση μη θανατηφόρου εμφράγματος του μυοκαρδίου ή μη θανατηφόρου αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Λαμβάνοντας υπόψη τους ασθενείς με φυσιολογικό βάρος (BMI 20 to<25 kg/m2) ως ομάδα αναφοράς, ο κίνδυνος εμφάνισης του πρωτογενούς καταληκτικού σημείου ήταν μικρότερος στους υπέρβαρους ασθενείς (adjusted hazard ratio [HR] 0,77, 95% confidence interval [CI], 0,70-0,86, P<0,001), στους ασθενείς με παχυσαρκία τάξεως Ι (adjusted HR 0,68, 95% CI, 0,59-0,78, P<0,001), και παχυσαρκία τάξεως II – III (adjusted HR 0,76, 95% CI, 0,65-0,88, P <0,001). Οι ασθενείς με παχυσαρκία τάξεως Ι είχαν τη μικρότερη συχνότητα εμφάνισης του πρωτογενούς καταληκτικού σημείου και θανάτου, παρότι πέτυχαν μικρότερη μείωση στην αρτηριακή τους πίεση συγκριτικά με τους ασθενείς με φυσιολογικό βάρος στους 12 μήνες (-17,5+/-21,9 mm Hg/-9,8+/-12,4 mm Hg έναντι -20,7+/-23,1 mm Hg /-10,6+/-12,5 mm Hg, P<0,001). Με βάση τα παραπάνω οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σε ένα πληθυσμό με υπέρταση και στεφανιαία νόσο, οι υπέρβαροι και οι παχύσαρκοι ασθενείς είχαν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης του πρωτογενούς καταληκτικού σημείου σε σύγκριση με ασθενείς φυσιολογικού βάρους, γεγονός που οφειλόταν κυρίως σε μείωση της γενικής θνησιμότητας. Σχολιάζουν ότι τα αποτελέσματά τους παρέχουν επιπλέον ενδείξεις για την προστατευτική επίδραση της παχυσαρκίας σε ασθενείς με γνωστή καρδιαγγειακή νόσο και βρίσκονται σε συμφωνία με τα δεδομένα από ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και όσους υποβάλλονται σε διαδερμική παρέμβαση επαναγγείωσης στα στεφανιαία.

Σχόλιο μεταφραστή: Το παράδοξο αυτό έχει παρατηρηθεί σε αρκετές μελέτες και σαφώς χρήζει προσοχής και περεταίρω επιβεβαίωσης. Ομοίως έχει παρατηρηθεί καλλίτερη έκβαση σε πλημμελώς ρυθμισμένους ασθενείς με διαβήτη και καρδιακή ανεπάρκεια σε σχέση με αυτούς που έχουν καλλίτερη γλυκαιμική ρύθμιση. Το φαινόμενο αυτό έχει επίσης περιγραφεί ως παράδοξο, αν και έχουν γίνει προσπάθειες ερμηνείας του με βάση τη γλυκοζουρία που οδηγεί σε αυξημένη διούρηση, ευνοϊκή για την καρδιακή ανεπάρκεια. Τα φαινόμενα αυτά επαναλαμβάνεται ότι πρέπει σαφώς να ληφθούν σοβαρά υπόψη, αλλά για κανένα λόγο δεν πρέπει να οδηγήσουν σε τροποποίηση της θεραπευτικής μας πρακτικής και των μέχρι τώρα ισχυουσών απόψεων περί των βλαπτικών επιδράσεων της παχυσαρκίας. Τα παράδοξα αυτά πιθανώς θα διευκρινιστούν στο μέλλον και θα λάβουν τη θέση που πραγματικά τους ανήκει στην ιατρική λογική και πρακτική.

Top