The Effect of Pentoxifylline on Proteinuria in Diabetic Kidney Disease: A Meta-analysis
McCormick BB, Sydor A, Akbari A, Fergusson D, Doucette S, Knoll G.
American Journal of Kidney Diseases 2008; 52(3): 454-63.
Yπεύθυνη επιλογής και προώθησης: Αναστασία Θανοπούλου
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η πεντοξυφυλλίνη είναι ένας πιθανός θεραπευτικός παράγοντας της διαβητικής νεφρικής νόσου, επειδή έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιθρομβωτικές και αιμορεολογικές ιδιότητες. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των τυχαιοποιημένων ελεγχομένων μελετών. ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ενήλικες ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια που λάμβαναν πεντοξυφυλλίνη από του στόματος. ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ: Η επίδραση της πεντοξυφυλλίνης επί της πρωτεΐνουρίας, ανάλογα με το εάν η πεντοξυφυλλίνη συγκρινόταν με το αποκλεισμό του άξονα ρενίνης-αγγειοτενσίνης ή όχι. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Βρέθηκαν 10 μελέτες, με συνολικά 476 συμμετέχοντες και διάμεση διάρκεια παρακολούθησης 6 μηνών. Η πεντοξυφυλλίνη μείωσε σημαντικά την πρωτεΐνουρία (σταθμισμένη μέση διαφορά, −278 mg/d πρωτεΐνης, 95% confidence interval [CI], −398 to −159, P < 0.001) σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο ή τη συνήθη τακτική αντιμετώπισης. Η μείωση της πρωτεΐνουρίας με πεντοξυφυλλίνη ήταν συγκρίσιμη με αυτή που επιτυγχανόταν με καπτοπρίλη (σταθμισμένη μέση διαφορά, 0 mg/d πρωτεΐνης, 95% CI, −17 έως 18, P = 0.9). Υποανάλυση κατέδειξε ότι οι ασθενείς με μικρολευκωματινουρία δεν παρουσίασαν σημαντική μείωση της έκκρισης πρωτεΐνης, ενώ αυτοί με έκδηλη πρωτεΐνουρία (πρωτεΐνη > 300 mg/d) παρουσίασαν σημαντική μείωση της έκκρισης πρωτεΐνης (σταθμισμένη μέση διαφορά, −502 mg/d, 95% CI, −805 έως −198, P = 0.001). Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στην αρτηριακή πίεση και το ρυθμό σπειραματικής διήθησης. ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Οι συμπεριληφθείσες μελέτες δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου και εμφάνιζαν σημαντική ετερογένεια. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η πεντοξυφυλλίνη μπορεί να μειώνει την πρωτεΐνουρία σε ασθενείς με διαβητική νεφροπάθεια. Απαιτούνται μεγάλες, υψηλής ποιότητας μελέτες.
Σχόλιο μεταφραστή: Οι περιορισμοί της μελέτης μειώνουν την αξία της. Δεν πρέπει όμως να είμαστε αρνητικοί σε «αιρετικά» επιστημονικά ευρήματα, αλλά να τα λαμβάνουμε υπόψη με σκεπτικισμό μεν αλλά χωρίς απορριπτική διάθεση μέχρις οριστικής επιβεβαίωσης ή μη των ευρημάτων. Ποτέ όμως δεν δικαιούμαστε να τροποποιούμε την κλινική μας πρακτική στηριζόμενοι στα αποτελέσματα μίας μελέτης όσο σημαντική και αν είναι αυτή.