Boeder SC, et al. SGLT2 Inhibition Increases Fasting Glucagon but Does Not Restore the Counterregulatory Hormone Response to Hypoglycemia in Participants With Type 1 Diabetes. Diabetes. 2022;71:511-519. doi: 10.2337/db21-0769.
Η υπογλυκαιμία αποτελεί ένα σημαντικό εμπόδιο στην προσπάθεια των ατόμων με ΣΔ Τύπου 1 (ΣΔΤ1) να επιτύχουν επαρκή έλεγχο των επιπέδων της γλυκόζης. Η πλειονότητα των ατόμων με ΣΔΤ1 βιώνουν πολλαπλά επεισόδια υπογλυκαιμίας την εβδομάδα, ενώ ο κίνδυνος εμφάνισης σοβαρής υπογλυκαιμίας κυμαίνεται μεταξύ 1 και 4,9 επεισοδίων ανά ασθενή/έτος. Τα άτομα με ΣΔΤ1 παρουσιάζουν υπολειπόμενη έκκριση Γλυκαγόνης κατά την αντιρροπιστική απάντηση στην υπογλυκαιμία.
Οι αναστολείς SGLT2 έχει περιγραφεί ότι προκαλούν αύξηση των επιπέδων Γλυκαγόνης στο αίμα, η οποία συνδυάζεται με αύξηση της παραγωγής γλυκόζης από το ήπαρ και μπορεί να μειώσουν τη συχνότητας της υπογλυκαιμίας.
Με τη βοήθεια διασταυρούμενης, τυχαιοποιημένης, διπλής – τυφλής μελέτης σε 22 άτομα με ΣΔΤ1 βρέθηκε, ότι η χορήγηση 5 mg Νταπαγλιφλοζίνης για 4 εβδομάδες, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων της Γλυκαγόνης νηστείας σε ποσοστό 32%, έναντι του εικονικού φαρμάκου, αλλά απέτυχε να μειώσει το χρόνο σε υπογλυκαιμία, όπως υπολογίστηκε με τη βοήθεια συστήματος CGM.
Επίσης, με τη χρήση της τεχνικής υπερινσουλιναιμική υπογλυκαιμική καθήλωση της γλυκόζης, εκτιμήθηκε ότι η Νταπαγλιφλοζίνη, συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο, δεν αύξησε την έκκριση Γλυκαγόνης ή άλλων αντιρροπιστικών προς την Ινσουλίνη ορμονών (Αδρεναλίνη, Νοραδρεναλίνη, Κορτιζόλη, Αυξητική Ορμόνη). Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της τεχνητής υπογλυκαιμίας, δεν καταγράφηκαν διαφορές στα υπογλυκαιμικά συμπτώματα (αδρενεργικά, γλυκοπενικά) και τη γνωσιακή ικανότητα.
Συμπερασματικά, η χορήγηση αναστολέων SGLT2 σε άτομα με ΣΔΤ1, παρά την αύξηση που προκαλεί στα επίπεδα της Γλυκαγόνης νηστείας, δεν μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμίας και δεν ενισχύει τους μηχανισμούς αντιρρόπησης της υπογλυκαιμίας.
Επιμέλεια: Πέτρος Θωμάκος