Αρχή / Βιβλιογραφική Ενημέρωση / Συσχετίσεις μεταξύ καρκίνου και αντιδιαβητικών φαρμάκων: μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των δεδομένων της τελευταίας δεκαετίας

Συσχετίσεις μεταξύ καρκίνου και αντιδιαβητικών φαρμάκων: μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των δεδομένων της τελευταίας δεκαετίας

Yixian Chen, Fidela Mushashi, Surim Son, Parveen Bhatti, Trevor Dummer, Rachel A Murphy

Scientific Reports 2023 Vol. 13 Issue 1 Pages 11844

DOI: 10.1038/s41598-023-38431-z

 

Σκοπός

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του διαβήτη ενδέχεται να τροποποιούν τον κίνδυνο για συγκεκριμένους τύπους καρκίνου. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνήσει τις πιθανές συνδέσεις μεταξύ των αντιδιαβητικών φαρμάκων και του κινδύνου για καρκίνο μαστού, πνεύμονα, προστάτη, ήπατος, παγκρέατος και ορθοκολικό καρκίνο.

Μέθοδοι

Πρόκειται για μια συστηματική ανασκόπηση σε πολλαπλές βάσεις δεδομένων (MEDLINE, Embase, Web of Science και Cochrane CENTRAL) μελετών από το 2011 έως το Μάρτιο του 2021. Από την αναζήτηση προκύπτει ένα σύνολο 92 μελετών (3 τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, 64 μελέτες κοορτής και 25 μελέτες ασθενών-μαρτύρων) με 171 εκατομμύρια συμμετέχοντες συνολικά.

Αποτελέσματα

Σε ασθενείς που λαμβάνουν διγουανίδια παρατηρούνται αρνητικές συσχετίσεις με ορθοκολικό καρκίνο (n = 18, RR = 0.85, 95% CI = 0.78-0.92) και καρκίνο του ήπατος (n = 10, RR = 0.55, 95% CI = 0.46-0.66). Επιπλέον, οι θειαζολιδινεδιόνες συσχετίζονται με μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού (n = 6, RR = 0.87, 95% CI = 0.80-0.95), του πνεύμονα (n = 6, RR = 0.77, 95% CI = 0.61-0.96) και του ήπατος (n = 8, RR = 0.83, 95% CI = 0.72-0.95). Η ινσουλινοθεραπεία εμφανίζει αρνητική συσχέτιση με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό (n = 15, RR = 0.90, 95% CI = 0.82-0.98) και στον προστάτη (n = 7, RR = 0.74, 95% CI = 0.56-0.98). Θετικές συσχετίσεις παρατηρούνται μεταξύ φαρμάκων που δρουν ως εκκριταγωγά ινσουλίνης και του παγκρεατικού καρκίνου (n = 5, RR = 1.26, 95% CI = 1.01-1.57) και μεταξύ της ινσουλίνης και του παγκρεατικού καρκίνου (n = 8, RR = 2.41, 95% CI = 1.08-5.36) και του καρκίνου του ήπατος (n = 7, RR = 1.74, 95% CI = 1.08-2.80).

Συμπεράσματα

Η χρήση διγουανιδίων και θειαζολιδινεδιονών επιφέρει μηδενικό ή δυνητικά πολύ χαμηλό κίνδυνο για ορισμένους τύπους καρκίνου, ενώ αντιθέτως, η ινσουλινοθεραπεία και η χορήγηση εκκριταγωγών ινσουλίνης φαίνεται να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για παγκρεατικό καρκίνο.

 

Επιμέλεια: Ελένη Μάνθου

Top